Bling Malu: youth theatre december 2007

I was asked to write a theatre script to be performed by some Antillean youth to raise awareness about STD and HIV. The well known actor Raymi Sambo developed the idea for the show and is also the director. The show will be performed the weekend of 7,8 and 9 December in Amsterdam and 14 and 15 in Dordrecht.

Ban Bòltu e Blachi

The national gay organisation COC and the national anti discrimination organisation Artikel 1 are stimulating talks about sexual diversity in ethnic communities in the Netherlands. My company Simpla developped a program called Ban Bòltu e Blachi in which we used theatre as a mean to start talks in the community about homoseuality. The youth group A- Talents from Den Haag mad a special theatre piece for this program and the audience was invited to talk with the guidance by the famous Antillean TV personality Mavis Albertina.



We made a short report about the project, which took place in four cities in the Netherlands, with the most important results. The most important thing to mention is the fact that at the end the Antillean community isn't totally ready to support things like gay rights and gay marriage, but they recognise gay rights as human rights: everyone should be treated with respect.

Antillianen en Arubanen begrijpen het woord Respect wel!

Onder de titel Ban Bòltu e Blachi –laten we het van een andere kant bekijken- organiseerde Simpla vier bijeenkomsten waarin de Antilliaanse en Arubaanse gemeenschap met elkaar in gesprek ging over seksuele diversiteit.
De serie van bijeenkomsten werd georganiseerd in het kader van Respect 2 Love, het project waarmee COC Nederland en Artikel 1 proberen homoseksualiteit bespreekbaar te maken onder etnische minderheden.

De Antilliaanse en Arubaanse gemeenschap kennende, koos Simpla ervoor hen te verleiden tot gesprek middels theater. De jongeren van de Haagse theatergroep A-Talents brachten hilarische scènes waarbij het publiek mee kon leven met een homofobe jongen die veel moeite heeft de gay vriend van zijn vriendin en met de angst van een homoseksuele jongeman om zijn gay zijn bekend te maken aan zijn ouders. In alle vier steden genoten de volle zalen van de voorstelling en overal liet men zich overhalen tot een gesprek erna onder leiding van de bekende Antilliaanse TV persoonlijkheid Mavis Albertina.



Lachen om homo’s en een enkele lesbienne is één ding, erover praten is een tweede, maar ook dat is gelukt. Op de bijeenkomst in Den Haag wilde het publiek duidelijk maken dat de Antilliaanse/ Arubaanse gemeenschap in Nederland anders is dan hun landgenoten overzee. Hier heeft men haar blik verruimd en vindt men dat iedereen zichzelf mag zijn, homo, hetero het maakt niet uit. Maar de tolerantie kende haar grenzen. ‘Ik lach altijd met mijn homo vrienden, het zijn leuke mensen, geen probleem ermee. Maar, twee mannen getrouwd? Nee, dat vind ik vreemd. Dat kan ik niet accepteren’ waren de woorden waarmee een jonge vrouw haar moeite met het homohuwelijk kenbaar maakte, terwijl de zaal duidelijk afkeurende geluiden maakte.
Jongeren hebben meestal lak aan sociaal wenselijk gedraag en dat liet de overvolle zaal in Rotterdam zien. De merendeel jonge bezoekers reageerden het heftigst op de theatervoorstelling en reageerden ook pittig in het gesprek. ‘OK, er zijn homo’s. Ik heb niks tegen ze. Maar kunnen ze niet naar een aparte plek?’ vroeg een jongen onder grote instemming van zijn vrienden en vriendinnen. De sfeer was bepaald en er kwam een echt gesprek op gang waarin uiteindelijk een volwassen dame de moeite, die wij als gemeenschap met het thema hebben, verwoordde als angst, angst voor onszelf, angst voor seksualiteit. ‘Onze ouders zijn bang. Ze moeten hun kinderen respect bijbrengen. Respect voor zichzelf, en respect voor andere mensen. Dus ook voor homo’s en lesbiennes’. Dezelfde jongeren die enthousiast klapten voor de verbanning van homo’s naar een andere plek waren het hier weer helemaal mee eens.

Het vragen naar respect, dat is iets waar iedereen achter kan staan. Homoseksualiteit, homorechten, homohuwelijk. Daar heeft men nog echt moeite mee. Vooral het heersende machismo in de gemeenschap biedt weinig ruimte om te snappen dat een echte man zich aangetrokken kan voelen tot andere mannen. De vrouwelijke seksualiteit wordt hierin helemaal onzichtbaar. Deze eerste serie gesprekken over seksuele diversiteit binnen de Antilliaanse en Arubaanse gemeenschap hebben in ieder geval bereikt dat men snapt, dat het gaat om respect. Met dank aan de Antilliaanse en Arubaanse zelforganisaties in de gemeentes Den Haag, Amsterdam, Rotterdam en Almere waarmee Simpla de serie Ban Bòltu e Blachi heeft georganiseerd is het wel gelukt om bijna 600 mensen aan deze gesprekken deel te laten nemen.

De lokale bijeenkomsten kregen een landelijk en later tevens Koninkrijksbereik, middels radioreportages van Tambú (NPS radio) en de Radio Wereldomroep. Zowel in Nederland als op de Antillen en Aruba kon men, via de radio, luisteren naar eerlijke verhalen van Antilliaanse en Arubaanse homoseksuelen en lesbiennes over hun strijd voor respect binnen de eigen gemeenschap.

September 2007: Curacao

I visited my birth island Curacao last september where I was present at the Christening of a niece and nephew, I visited the Curacao gay tourism week Get Wet Weekend and also a drag queen playbackshow.



The playbackshow was a big inspiration to me and I wrote a piece about that in Dutch, which i sent to my friends.

Papa Dios no por ta rabiá!
God Onze Vader kan niet boos zijn!

Papa Dios no por ta rabiá, met deze woorden onderstreepte Lugenne haar speech op de Drag Queen Playbackshow Curaçao 2007 vanavond in cultureel centrum La Tentashon op Curaçao. Lugenne organiseerde de travestietenshow en is op het hele eiland bekend als make- up artiest verbonden aan de TV programma Before and After, de lokale make over programma die eigenlijk een grote reclame boodschap is.
Lugenne mocht haar speech uitspreken net voordat de winnaars bekend zouden worden gemaakt van de playbackshow en in haar speech riep ze de lokale gay gemeenschap op om samen te werken. Samen te werken en zich niet voor zichzelf te schamen. Een grote dankwoord was er voor zijn/ haar moeder, die altijd achter haar zoon stond en haar accepteerde. En Lugenne eindigde met een dankwoord aan God. Aan alle Christenen die zouden kunnen denken dat God niet zijn steun zou verlenen aan zo een show had hij een duidelijke boodschap: De enige persoon die leven kan scheppen is God. Ik leef, dus God heeft mij (en alle gays op Curaçao en de wereld) gemaakt. Hij schiep ons en gaf ons talenten. Daarom staan we vanavond hier op dit podium. Niemand kan me komen vertellen dat God boos is op wie we zijn. God Onze Vader kan niet boos zijn!
Deze woorden ontlokten een daverend applaus van het publiek dat voornamelijk bestond uit heterovrouwen uit het volk. Het past ook. In het volk is dit de ruimte die er is voor homoseksuele mannen: een dragqueen op een podium tot hun vermaak.
Vaak hebben wij, zogenaamde ‘normale’ gays moeite met deze ruimte in de samenleving. De eerste uitnodiging om naar deze show te gaan sloeg ik eigenlijk ook af. Maar ik was heel blij dat ik de tweede aannam. Na deze avond was ik meer overtuigd van de kracht hiervan en dat we ook deze ruimte moeten koesteren. Want deze ruimte geef een opening voor meer ruimte.

En Lugenne heeft dat door. Hij plaatste voor de playbackronde een speechronde Dunami un chèns, naar een gelijknamige talkshow op TV die ook meteen de prijs van 500 gulden voor de beste speech sponsorde. De tien kandidaten, waarvan twee Jamaicaansen, hadden elk hun eigen woorden en velen vroegen letterlijk een kans om vanavond hun talenten te showen. Nummer 1 begreep de ernst en had een prachtige speech waarin hij het publiek duidelijk maakte zich overdag niet meer te gaan verbergen en schamen voor wie ze is, waar er alleen in de avond ruimte voor was. Ze eiste een kans op om een mens te zijn.
De uit Jamaica afkomstige speechwinnaar ging een stap verder en stak een heldere speech af tegen homofobie en discriminatie in het Engels en maakte aan iedereen duidelijk dat het gaat om het respect voor iedereen om zichzelf te zijn: we all need a chance!

Maar de meeste mensen kwamen om te genieten van de playbackende travestieten en ze kregen onder anderen twee Beyoncé’s, Shakira, Jennifer Lopez, en twee Whitneys te zien. Maar later werd het feest echt Caribisch toen een Celia Cruz langskwam die wel een beetje Azucar miste: het met je voeten laten dansen van een jurk is echt een gave van de overleden salsa koningin.
De tent ging helemaal uit haar dak met een Las Chicas del Can show, waarin de zangeres tussen de nummers door kleren uittrok om aan het einde te moeten rennen voor El Tiburon, die ook met blote borst het podium op kwam rennen!
Maar de Jamaicaanse duo weet echt wat playback is en ze gingen er met de eerste en tweede prijs vandoor, zeer tegen de zware been van Shakira, die vond dat na haar heupbewegingen er geen discussie meer kon zijn: ik danste echt als Shakira.
De tweede Whitney, die ook de speechcontest won won terecht de eerste prijs. Het blijk dat steeds meer mensen uit Jamaica naar het eiland komen. Ook hiv geïnfecteerden omdat als eenmaal je papieren in orde zijn hiv remmers beschikbaar zijn. Het zou kunnen dat nu ook de gays het harde gewelddadige homofobie van hun eiland ontvluchten. De winnares ging ervan door met nogmaals 500 gulden, een TV toestel en een ticket naar Sint Maarten en nog vele gesponsorde prijzen. De 1000 gulden prijzengeld moeten een steun zijn in het opbouwen van een eigen leven op het eiland.



Schattig waren de woorden waarmee de juryvoorzitter, de bekende Radio en TV persoonlijkheid Keke Williams de strijd van de gays op Curaçao meende te ondersteunen. Hij vertelde dat alle strijden voor meer respect en gelijkheid gepaard gaan met veel obstakels. Maar het was belangrijk om niet op te geven. Geef niet op!

Na de show was er een afterparty in de lokale gaybar Lyrics die deze avond afgeladen was. Bij aankomst al zag je de jongens en meiden buiten aan het flaneren en kijken. Dezelfde taferelen als voor de Reality tijdens Koninginnedag of Amsterdam Pride. Eenmaal binnen heb ik echt genoten: er werd leuk geswingend en geshanst. Het dansen wel meer door de vrouwen die de helft van het publiek uitmaakten. De jongens waren voornamelijk aan het praten en kijken. En ik had genoeg te zien: er lopen mooie mannen rond op Curaçao! En deze vakantie ben ik vrijgezel. Jammer dat hier de duidelijke scheiding hetero/ homo niet zo duidelijk is als in Nederland. Wat deed de vriend van mijn nicht bijvoorbeeld daar?
Met meer tijd zal ik ook deze codes leren ontcijferen.
Het is duidelijk. De gays zijn echt bezig meer ruimte op te eisen voor zichzelf op Curaçao. En in tegenstelling tot bijvoorbeeld in Nederland, rekenen ze daarbij ook op de steun van God! Wie kan daar tegenop?

Marlon Reina

Churandy Martina 5th in 100 m men World Championship

Churandy Martina, (with red suit in lane 8) the young athlete from Curacao finished in 5th position at the 100 m men final at the IAAF athletic world championships in Osaka. Tyson Gay, the only American in the final became the world champion beating his rival, world record holder Asafa Powell from Jamaica, who ended third. Surprisingly Derrick Atkins from the Bahamas got silver to complete our Caribbean party!

Kerwin Conmemoration 2007

Each year the racist murder of the young Kerwin Duinmijer is held in Amsterdam. This year I talked to Polly, one of the persons who is there each year about her motivation.

The Vuyo Raymond Matinyana Fund

Poisen Ivy is ayoung singer and MC who performs each year at the conmemoration with her own band. Please check here music ou at her site.


More about the Kerwin organisation at their site.

My Black History Month Message

In 2004, a couple of days before my 34th Birthday I performed at a Black History Month celebration with this piece in Dutch, aimed at young black Dutch people.

De lustrum van Marlon

Toen ik vijf jaar oud was
Leerde jufrouw Marlene ons
liedjes zingen van Doble R: E sopi- de soep.
Mooi vond ik het.
Dezelfde liedjes die mijn vader thuis speelde.
We hebben ook mijn oma Chita begraven.
Een vrouw die als schoonmaakster en kindermeisje
Zonder man mijn moeder opvoedde:
“Ik maak hun poeptoilet schoon,
Was mijn lichaam en blijf
Mens!”


Toen ik tien jaar oud was
Schreef ik een opstel in de vierde klas
Marlon, heel goed!
Zei mijn onderwijzeres over de titel
Die ik bedacht voor de opstel,
Bij de les over de Grote Slavenopstand op Curacao.
‘De Ontevreden Slaven,’
Was mijn titel.
Heeeeel goed, vond de juffrouw het.


Toen ik vijftien jaar oud was.
Werd ik eerst verliefd op Monique
De blanke dochter van een rijke arts.
Later vroeg ik aan Jessica,
Krioyo krioyo in een briefje:
Can I be your loverboy?
Nee!!!
Ze schold me uit op de speelplaats.
Misschien goed
omdat Swandy mij ook bezighield.


Toen ik twintig jaar oud was.
Had ik een IDENTITEIT.
Ik ben Marlon Reina
Antilliaan uit Curacao, en homo.
Ja, dat moest je zeggen,
Ik woonde nu in Enschede, in Nederland.


Toen ik vijfentwintig jaar oud
Werd ik, in Amsterdam: ZWART.
De liedjes van Doble R en opstellen over opstanden
Zijn vervangen door Malcom X, Alice Walker,
Essex Hemphill en Marlon Riggs.
Verliefd werd ik alleen op een zwarte man.
An African Brother,
no matter from which corner of the world:
New York, Zuid- Afrika, vaak Suriname.


Toen ik dertig jaar oud werd.
In een relatie, niet met een zwarte,
Werkte ik hard aan kunst en cultuur,
Emancipatie en politiek.
Voor zwart, homo, Antilliaan
Voor Krater en Strange Fruit,
Aids, radio…………………. (PFFF)


Volgend jaar, als ik vijfendertig word….,
Misschien is het leuk het vervolg te maken
Op ‘De Ontevreden Slaven’ van toen,
Gewoon, Marlon schrijft iets voor zichzelf,
Over zichzelf en zijn leven.
Over de verdriet van de dood,
Over de verliefdheden op ….
Werken aan iets mooi van Mi Mes.
Zo mooi en zo belangrijk,
Dus voor iedereen.
Voor de mens.

Atlete from Curacao wins gold medal 100 m Pan American Games!

Nos atleta a bolbe gana Oro!. Biba Churandy Martina. Biba Kòrsou!






Martina gives tiny Netherlands Antilles big gold medal
By Steve Keating

RIO DE JANEIRO (Reuters) - Diminutive sprinter Churandy Martina powered to victory in the Panamerican 100 meters on Tuesday to give the tiny Netherlands Antilles its first medal of the Games.

Sandwiched between the two towering U.S. medal hopes Darvis Patton and James Samuels in the starting blocks, the 5-feet 8-inch, 150-pound Martina led from the gun, narrowly seeing off the American challenge with a winning time of 10.15 seconds.

Patton, the 200m silver medalist at the 2003 world championships, was once again forced to settle for runnerup honors, clocking 10.17 while Antigua's Brendan Christian took the bronze with 10.26 on drizzly night at Joao Havelange Stadium.

Martina's gold medal is only the fourth ever for the tiny group of Caribbean Sea islands at a Panam Games, and their first athletics triumph.

"It's very special," said Martina, who carried the flag to lead his country's three-member team into the stadium at the 2004 Athens Olympics opening ceremony.

"It's my first big title and I equaled the record in the heats and that was good too."

In a Games marred by bad crowd behavior, the 100m final became the latest event disrupted by Brazilian spectators.

JEERING CROWD

As runners settled into their blocks, spectators in the end zone, whistled and jeered the sprinters causing two false starts.

"I was trying to get better than my 10.06 yesterday but there was too much noise," said Martina, who will run at the world championships next month in Japan. "On the second start I could barely hear, it was very distracting."

Zwarte Man Quincey

In het kader van een radioproject maakte ik het volgende radioportret.



Subscribe Free
Add to my Page

MultiMediaTalk June 2007

CHOOSE YOUR LIFE
Multimediatalk over school, carrière en hosselen om overeind te blijven
Donderdag 21 juni, 19.00 uur


Je bent jong en hebt een gouden toekomst. Of niet?
De één maakt zijn school af, studeert en droomt van een goede baan. De ander leeft op straat en ván de straat. De derde traint en zingt. Biedt de samenleving jongeren nog wel een kans of kan je alleen maar rijk worden in Nederland met muziek of sport? Kortom heb je nog wel een eigen keus als jongere?

Met:
- Rap van de rapper en businessman Wen Regal
- Minchenu Maduro, gespreksleider
- Videoboodschappen van Streetboys & girls en carrièretypes
- Rap van de Zuidoostgang Apo- clipz
- Fragmenten uit films en clip, zoals Shottas, City of God en de documentaire Untold, the story

Global Perspective 7 juni 2007

My radio show Global Perspective, aired June 7 2007. Global Perspective is my radio program on the local Amsterdam radio by MVS, the Amsterdam gay and lesbian broadcast group. In this show: a report on a speech by the COC Amsterdam chairman about growing intolerance, announcement of a comedy night and a personal column about sex and sexuality.


Subscribe Free
Add to my Page

Mi Tributo na Brigida

My tribute to Mrs. Brigida Meyer- Cratz.
I met her during conferences about the Antillean society in The Netherlands and was inspired by her as a fellow poet. Se died at the age of 69 on May 27 in Amsterdam.

Hende Grandi
Gran Hende


Hende Grandi,
Paso mi a hisa kabes mira Brigida
Mucha yòn mané mi tabata
Ami kla pa yuda drecha mi komunidat
Sin a desaroyá sensibilidat

Hende Grandi,
Oranan ku mester a papia
Buska saber i interkambiá
Pa duna nos hóbennan
Mas noshon di nan identidat

Hende Grandi
Brigida ta ku di dje si
Mi a aseptá korekshon i estímulo
Buskando palabra i frase
Kreando mi poesianan

Hende Grandi
Un Gran Hende Brigida Meyer- Cratz
Plantando bida nobo na su isla
I aseptando final di esun di dje

Un Gran Hende a bai sosegá
No tin preteksto mas
Gran Hende nos tur por ta
Gran Hende manera Brigida.



Marlon Reina
30 mei 2007



Radio Netherlands paid attention to her death on ther site.

Global Perspective: music & coming out stories

Ik maak een radioprogramma voor MVS radio, Global Perspective. Global Perspective is het zwarte gay & lesbian radioprogramma van Amsterdam e.o.
Donderdag 17 mei had ik een uitzending met muziek en ik las stukjes voor uit een Coming Out verhalenbundel.


Subscribe Free
Add to my Page

Conmemoration War victims, attn gays and lesbians in Amsterdam Southeast

Op vrijdag 4 mei, legde ik samen met Sandra een bloemstuk namens de homo/ lesbische gemeenschap in Amsterdam Zuidoost tijdens de Dodenherdenking in Holendrecht in Amsterdam Zuidoost. De Dodenherdenking is voor mij een speciale dag om stil te staan bij de gevolgen van oorlog en ander geweld. In de eerste week dat ik in Amsterdam woonde, in 1992 bezocht ik de Dodenherdenking op het Homomonument en vanaf dat moment voelde ik me een onderdeel van een ‘Amsterdamse homogemeenschap’. Dat is intussen wel veranderd.

In Amsterdam Zuidoost, waar ik al meer dan tien jaar woon staat men bewust stil bij de vele dimensies van de Tweede Wereld Oorlog en andere oorlogen, maar niet zo bij het aspect seksuele geaardheid. Om die reden vond ik het belangrijk om namens de homo/ lesbische gemeenschap daar te zijn. Ik hoorde van iemand die erbij was dat op het moment dat we aangekondigd werden als Homo Lesbische Platform Zuidoost, er gegiechel was onder andere bij de aanwezige jeugd. Toen ik dat hoorde vond ik het des te belangrijk dat ik er, als zwarte man zichtbaar was zodat de jeugd en de andere aanwezigen onze presensie in de gemeenschap niet kunnen negeren. Tijdens het drinken van thee later kwamen twee vrouwen naar me toe om me te bedanken ‘dat je ons zo goed heb vertegenwoordigd’. Het was blijkbaar de eerste keer dat er een homo/ lesbische uitgesproken zichtbaarheid was tijdens de herdenking in Zuidoost. COC Nederland ondersteunde deze actie van het Homo Lesbisch Platform, waarvoor onze dank.

Marlon Reina

Artists at B Multi Jam

Krater Theater started the monthly program B Multi Jam, a jamssession for musicians, poets, dancers and singers in the Bijlmer. On March 8 the rapartist Kiddo Cee performed among others.



The next jam will be on thursday 12 april, 8.00 PM at Krater Theater, Hofgeest 139.

Article on decolonization of the Netherlands Antilles

For the leftwing magazine Grenzeloos I was asked to write an article about the process of constitutional reforms in the Netherlands Antilles. I focused more on the developments in Curacao. The article is in Dutch.
Check it out!.

On the picture: the leaders of 3 so called Leftist parties in Curacao (ltr Errol Cova of the PLKP, Anthony Godett from Frente Obrero and Charles Cooper from the MAN)

Who do you love

Due to a big storm, this event was rescheduled to thursday March 15.

I had an radio- interview with Dennis Boutkan, chairman of the COC Amsterdam about the multimediatalk Who do you love (March 15, 7.00 PM. Imagine IC- Bijlmerplein 1006)




















Imagine IC en COC Amsterdam presenteren: Who do you love?
Multimediatalk over liefde, seksuele diversiteit en relaties

Hoe denk je over liefde? Welke eigenschappen heeft je ultieme lover ennog belangrijker val je op mannen of vrouwen?
Datum: 15 maart 2007
Tijd: 19:00 uur – 21:00 uur
Locatie: Imagine IC
Toegang: gratis

Het is moeilijk om ervoor uit te komen dat je homo en om overhomoseksualiteit te praten. Daarom gaan we het er over hebben: overpartnerkeuze, relaties, culturele verschillen en seksuele diversiteit.Hoe reageert jouw omgeving op jouw nieuwe liefde? Hoe denk je dat jeouders reageren als je uit de kast komt en maakt dan hun achtergrondiets uit?Onder leiding van Andrew Makkinga gaan jongeren aan de hand vanfilmfragmenten, spoken word en live chatsessies met elkaar in gesprekover liefde, gemengde relaties, homoseksualiteit en homofobie. Jong en oud spreken videoboodschappen in overliefde-tegen-beter-weten-in.
Via MSN geven anonieme en internationalegasten antwoord op who do you love.
Met oa:
- Spoken Word van Zulile
- Videotalks van jongeren over liefde en gemengde relaties
- Filmfragmenten van de Roze Filmdagen, IDFA enAfrica in the Picture
- Live Chat met de Antillen

Imagine IC, Bijlmerplein 1006-1008, 1102 ML Amsterdam, 020 489 43866,www.
ImagineIC.nl.

Dennis Boutkan

Happy New Year!

Bon Aña i tur kos bon!
Mi ta spera tur boso deseonan keda kumplí.
Ami lo sòru pa esei ta e kaso ku esnan di mi.
Dios Bendishona bosnan tur den 2007!

I wish you all a Happy New Year.
May all your wishes come out.
I will make sure mine do.
God Bless you in 2007!

I ringed in the new year at my friend Laurindo's new place, where he will launch his fashion bussiness in 2007.
The picture was made by another friend, Ajamu, who moved to Amsterdam this month. Ajamu is a fine arts photographer and cultural activist with more then 20 years of experience in London, and now wants to invest his knowlegde here in the Netherlands.